Ολίγον αργοπορημένος και βιαστικός ανοίγω το μαγαζί. Καλοκαιρινό πρωινό, όμορφη μέρα με μια αναστάτωση να επικρατεί στην γειτονιά. Δεν δίνω σημασία και ετοιμάζω το μαγαζί για να ανοίξω. Δεν έχω καλά καλά ανοίξει τα φώτα όταν…

–  Καλημέρα!
–  Καλημέρα σας.
–  Τι γίνεται;
–  Δόξα το Θεό. Εσείς;
–  Ωραία, ωραία. Να σε ρωτήσω κάτι, με το συμπάθιο δηλαδή…
–  Παρακαλώ.
–  Τι γίνεται στη γειτονιά; Γιατί τόση φασαρία;
–  Τι να σας πω; Δεν γνωρίζω.
–  Δεν τα’ μαθες; Μάλλον μετακομίζει ο κυρ Χαράλαμπος!
–  Καλά κάνει.
–  Τον ξέρεις;
–  Όχι!
–  Λένε πως μετακομίζει γιατί χώρισε.
–  Ας κάνει ό,τι θέλει ο άνθρωπος.
–  Ναι βέβαια…
–  Θα θέλατε να σας δώσω κάτι;
–  Ε κάτι θα πάρω, αλλά για πες μου… Ξέρεις γιατί χώρισε;
–  Ποιος;
–  Ε ο κυρ Χαράλαμπος φυσικά!
–  Μα δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο, που να ξέρω;;;
–  Λένε πως τον έπιασε η γυναίκα του στα πράσα με άλλη! Λες να ισχύει;
–  Κύριέ μου δεν με ενδιαφέρει! Πρακτορείο Reuters είμαστε εδώ; Θέλετε κάτι να σας δώσω, γιατί έχω δουλειά!
–  Βάλε μου ό,τι θες. Βάλε μου 1 λίτρο Νάουσα κόκκινο.
–  Κάτι άλλο θα θέλατε;
–  Ναι!
–  Τι θα θέλατε;
–  Να μάθω γιατί χώρισε ο κυρ Χαράλαμπος!