Το κρασί μέσα από τη Θρησκεία
Υπάρχει όμως και ένα άλλο θαύμα, ανθρώπινο και πολύ πιο εγκόσμιο. Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, ένας γάμος δεν μπορεί να τελεστεί, χωρίς την προσευχή για το κρασί. Αν ο Ιησούς δεν είχε μετατρέψει το νερό σε κρασί, δεν θα είχε γίνει γάμος εκείνη την ημέρα.
Όποιος είναι εξοικειωμένος με την εβραϊκή λειτουργία γνωρίζει ότι η προσευχή για το κρασί και μια γουλιά από αυτό, αποτελεί βασικό στοιχείο σχεδόν όλων των εβραϊκών τελετουργιών.
Ας μην ξεχνάμε, ότι δεν θα είχαμε καταλάβει πώς παρασκευαζόταν το κρασί και πώς τα σάκχαρα των σταφυλιών μετατρέπονταν σε αλκοόλ με τη χρήση μαγιάς, αν ο Παστέρ δεν περιέγραφε για πρώτη φορά, στα μέσα του δέκατου όγδοου αιώνα, το φαινόμενο της ζύμωσης. Μάλιστα, ακόμη στις μέρες μας, δεν καταλαβαίνουμε πολλά από τα στοιχεία της οινοποίησης.
Για τους αρχαίους, το αμπέλι και το κρασί αποτελούσαν δύο από τα μεγαλύτερα δώρα των θεών στην ανθρωπότητα.
Σκεφτείτε την έλλειψη πόσιμου νερού την Εποχή του Χαλκού. Το αμπέλι, που ευδοκιμεί ακόμη και σε δυσμενείς συνθήκες, ξεδιψούσε τους ανθρώπους, όπου δεν υπήρχε νερό.
Το κρασί ήταν επίσης ένα ποτό που μπορούσε να αποθηκεύσει κανείς και να πάρει μαζί του στο πλοίο, σε μεγάλα ταξίδια.
Η αμπελουργία και η παραγωγή κρασιού ήταν υψίστης σημασίας για την ανάπτυξη του πολιτισμού. Ποιο ήταν το πρώτο που έκανε ο Νώε μετά τον κατακλυσμό; Φύτεψε αμπέλια και έφτιαξε κρασί.
Κατά το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας για παράδειγμα, η μετουσίωση, η μετατροπή του κρασιού σε Αίμα του Χριστού, αποτελεί το σπουδαιότερο μυστήριο της Εκκλησίας και είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο ισχυρές εκφράσεις του θαύματος του κρασιού, όπως αυτό γίνεται αντιληπτό στον Δυτικό Κόσμο. Στη Θεία Κοινωνία δε γευόμαστε απλά μια κόκκινη, Γλυκιά Μαυροδάφνη ή έναν Γλυκό Ερυθρό Σαντορίνης (Νάμα), αλλά κάτι βαθύτερο και πολύ πιο σημαντικό! Τη θυσία του Θεανθρώπου!
Έτσι, όποιο κρασί και να συνοδεύσει το πασχαλινό σας τραπέζι, να θυμάστε ότι σημαίνει πολύ περισσότερα από μία απλώς γευστική απόλαυση.
