Παραμονή Πρωτοχρονιάς…περασμένες έξι το απόγευμα…Μετά από μια πολύ δύσκολη ημέρα δουλειάς, με πολύ κόσμο και πολλά λίτρα κρασί να έχουν περάσει από τα χέρια μου, αδημονώ να κλείσω το μαγαζί και να επιστρέψω στη θαλπωρή του σπιτιού μου! Έξω έχει πολύ κρύο. Ο κόσμος μαζεύεται σιγά σιγά, τα μαγαζάκια της γειτονιάς κλείνουν.

Μπαίνω μέσα στο μαγαζί και πριν προλάβω να κάνω δυο βήματα ακούω:

– Καλησπέρα φίλε μου!
-«Καλησπέρα σας κύριε» απαντώ, μένοντας για λίγα δευτερόλεπτα σαστισμένος με την όψη του ανθρώπου που αντίκρυζα… Ψηλός, αρκετά εύσωμος, με μεγάλα λαμπερά μάτια. Μεσήλικας, αλλά και πάλι απροσδιορίστου ηλικίας, καθόσον τα άσπρα γένια και μαλλιά του προσέθεταν χρόνια.
– Θα ήθελα λίγο κρασάκι να ζεσταθώ. Κόκκινο και γλυκόπιοτο να είναι φίλε μου! Μη βάλεις πολύ, γιατί δεν πίνω!
– Να σας βάλω μισό λίτρο Μαυροδάφνη; Είναι γλυκιά και σίγουρα θα σας ζεστάνει! Αλλά αν πάλι κρυώνετε, περάστε λίγο μέσα να ζεσταθείτε, μέχρι να κλείσω.
– Να είσαι καλά λεβέντη μου, αλλά δεν εννοώ να ζεσταθώ τώρα. Εννοώ να με κρατήσει ζεστό όλη τη νύχτα. Έχω δουλειά το βράδυ και έτσι…
– Α κατάλαβα. Και τι δουλειά κάνετε αν επιτρέπετε;
– Διανομέας μπορείς να το πεις, delivery…
– Ορίστε κύριε το κρασί σας. Καλό δρόμο να έχετε, καλή δύναμη και καλή χρονιά σας εύχομαι! Με υγεία!
– Να είσαι καλά φίλε μου! Και εσύ να έχεις μια πολύ καλή χρονιά!

Το επόμενο πρωί, ανήμερα Πρωτοχρονιάς, ανοίξαμε τα δώρα κάτω από το δέντρο. Ανάμεσα στα δώρα υπήρχε και ένα γράμμα…για τον Κωστάκη…

«Αγαπημένε μου φίλε Κωστάκη,

Πάνε πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που σου άφησα δώρο κάτω από το δέντρο. Ήσουν δώδεκα χρονών παιδάκι. Τα χρόνια πέρασαν, εσύ μεγάλωσες, όμως η καρδιά σου παρέμεινε αγνή, αναλλοίωτη. Πάντα καλός και πρόθυμος να βοηθήσεις τους γύρω σου. Να είσαι πάντα καλά! Να έχεις την ευχή μου και να ξέρεις ότι μπορεί ο Άι Βασίλης να φέρνει δώρα μόνο στα μικρά παιδιά, αλλά τους προσέχει όλους.

Με αγάπη,

Ο Άι Βασίλης

ΥΓ: Το κρασάκι που μου έδωσες ήταν τέλειο!»