Αστείες ιστορίες του κρασάδικου – #3 Η ανάποδη ημέρα του Στρατηγού Μιμόζα
-Γκούχου γκούχου!
– ____________
-Γκούχου γκούχου γκούχου και γκούχου! Καλησπέρα!
-Οπ! Καλώς τον κύριο Μιμόζα!
-Έλα βρε παιδί μου που είσαι; Βήχω, βήχω, ξεροβήχω για να με ακούσεις αλλά τίποτα! Απόκαμα πια!
-Ήμουν πατάρι δε σας άκουσα. Πως είστε σήμερα;
-Όπως ήμουν και χθες. Δηλαδή συγχυσμένος!
-Γιατί αν επιτρέπετε;
-Γιατί ανεβοκατεβαίνω τα πεζοδρόμια! Διότι δεν μπορεί να περπατήσει κανείς σε αυτά αγαπητέ με μία λογική συνέχεια και διάρκεια! Τη μια, να οι νερατζούλες φυτεμένες καταμεσής του πεζοδρομίου, όπου δεν χωράς να περπατήσεις ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Και άντε χώραγες σου λέω εγώ! Τι είμαι; Hobbit; Έχουμε και ένα μπόι βρε αδερφέ! Που πας να περάσεις κάτω από τη νερατζούλα! Πάει η χωρίστρα!
-Ε εντάξει τώρα κύριε Μιμόζα. Δεντράκια του Θεού είναι και αυτά!
-Ναι βέβαια του Θεού, αλλά όχι για την Αθήνα! Αμ και το άλλο το χουνέρι που το πας;
-Ποιο άλλο;
-Πες πως πάει στο καλό και με λίγη τύχη περνάς κάτω από τις νερατζούλες. Έλα όμως που για να περάσεις, κοιτάς δεξιά και αριστερά αν χωράς, μη σκίσεις και το σακάκι, κοιτάς ψηλά, μη βγεις και αόματος κατά τη προσπάθεια και πάει λέγοντας. Δεν κοιτάς όμως και κάτω! Εμ βέβαια. Που να κοιτάξεις! Δύο μάτια μας έδωσε ο μεγαλοδύναμος! Οπότε πατάς και το κουράδι του σκύλου! Το πατάς ή δεν το πατάς;
-Ε ναι το πατάς μια χαρά!
-Οπότε βάλτα κάτω και δες! Για να έρθω μέχρι εδώ από το Κολωνάκι έσκισα ένα σακάκι, χάλασε η χωρίστρα μου και πάτησα και τη μαγαρισιά του σκύλου! Τι άλλο μένει λοιπόν;
-Μην εκνευρίζεστε Στρατηγέ! Στο στρατό έχετε περάσει πολύ πιο δύσκολα!
-Ορθώς λαλείς! Λοιπόν, επειδή είσαι φίλος, για δες εδώ! Ε ε; Καλό; Δες κοτρόνι!
-Πολύ καλό και πανακρίβου!
-Ναι ναι! Πήγα πρωί πρωί στο αργυροχρυσοχοείο και το αγόρασα! Δε βαριέσαι! Μια Ζεζέ την έχουμε! Που λέει ο λόγος δηλαδή! Αλλά επισήμως μία.
-Χα χα! Ναι εντάξει, αλλά λείπει κάτι!
-Τι λείπει; Τίποτε δεν λείπει! Εμένα μου λείπει από τον λογαριασμό μου μια ντιβανοκασέλα ευρώ, αλλά δεν βαριέσαι. Χαλάλι της!
-Ε πως! Κάτι λείπει! Επιτρέψτε μου, αλλά νομίζω πως η δεσποινίδα Ζεζέ θα εκτιμούσε ιδιαιτέρως αν το δαχτυλίδι συνοδευόταν από μια σοκολάτα! Αφού είναι τρελή σοκολατού!
-Λες; Άντε ας της πάρω και μια αρμαθιά σοκολάτες μαζί!
-Έτσι μπράβο!
-Αλλά βρε παιδάκι μου, με την κουβέντα, δεν σου είπα τι κρασί θέλω! Σήμερα η όρεξή μου επιθυμεί οίνο ερυθρό! Τι λες;
-Καλό μου ακούγεται! Θα περάσει και ο εκνευρισμός. Να βάλω ένα λίτρο ‘Γουμένισσας Βιολογικό Ερυθρό’; Ωραίο, από Ξινόμαυρο βιολογικής καλλιέργειας!
-Μωρέ βάλε ό,τι θες εσύ! Σου ‘χω εμπιστοσύνη! Και γιατί ένα λίτρο παρακαλώ; Αυτό είναι για μεταλαβιά! Βάλε εκεί 3 λιτράκια να πιω να ευχαριστηθώ γιορτάρα ημέρα! Να πάνε κάτω τα φαρμάκια βρε αδερφέ!
-Έτσι σας θέλω Στρατηγέ! Είστε ωραίος τύπος!
-Και ωραίος είμαι και ανοιχτοχέρης είμαι, ε και πως να το κάνουμε… έχουμε και την πέρασή μας στο ωραίο φύλο! Και βάλε μου σε παρακαλώ και κάτι για τη Ζεζέ!
-Τι να βάλω; Να βάλω κάτι που να ταιριάζει με τις σοκολάτες που θα της προσφέρετε;
-Ορθώς! Βάλε, βάλε ό,τι της αρέσει! Εσύ τα ξέρεις αυτά!
-Λοιπόν βάζω και ένα λίτρο ‘Ερυθρό Γλυκό Σαντορίνης’, το Νάμα που της αρέσει και προτείνω να βάλουμε και ένα λικεράκι, μιας και τους έχετε και εσείς αδυναμία, για να κλείσει όμορφα η σημερινή βραδιά!
-Εξοχότατα! Να, βάλε μου τούτο εδώ που λέει ‘Φουντούκι’ και μια ‘Μπανάνα’! Αλλά… επειδή δεν πάω απευθείας Κολωνάκι… you know… θα περάσω αργότερα να τα πάρω!
-Όπως θέλετε!
-Και αν περάσει από εδώ η Ζεζέ και ρωτήσει, δεν με είδες! Λόγω της ημέρας, όπως προείπαμε, πρέπει να μοιράσω αγάπη!
Λίγα λόγια για τον Στρατηγό Μιμόζα
Ο κύριος Μιμόζας! Ανεπανάληπτη φιγούρα! Στρατηγός εν αποστρατεία, απροσδιορίστου ηλικίας (πιθανώς περί τα 60-), καλοδιατηρημένος και νεανίζων. Χαμηλού αναστήματος (περί το 1,60-), ευθυτενής και fit! Στο περπάτημα δύσκολο να τον παραβγείς, καθώς είναι ιδιαιτέρως γρήγορος και ευέλικτος, σαν να ίπταται ένα πράγμα. Το μαλλί του μαύρο γυαλιστερό, πατήμενο πίσω με μπριγιαντίνη. Χείλη σφραγισμένα, απόλυτη ευθεία γραμμή, που συνήθως υπομειδιούν, αφήνοντας την υπόνοια μιας κωμικής υπεροψίας. Καυστικός, αυστηρός, του ορθού δρόμου, της ευταξίας και της ευνομίας, οξύθυμος αλλά και κιμπάρης! Απρόβλεπτος! Με ιδιαίτερη αδυναμία στο ωραίο φύλο, αλλά ταυτόχρονα και τρελά ερωτευμένος με την 48χρονη συμβία του, την δεσποινίδα Ζεζέ. Παθολογικά ζηλιάρης, θολώνει στην ιδέα πως κάποιος μπορεί έστω και να κοιτάξει την Ζεζέ του. Απ’ την άλλη όμως έχει και τις περιπετειούλες του… εκεί στο μικρό του ρετιρέ απαρτμάν, όπως το αποκαλεί…γαλλιστί, στην πλατεία Φιλικής Εταιρείας, στο Κολωνάκι. Ως λάτρης του κρασιού και των λικέρ, ψωνίζει τακτικά από το κατάστημα και πίνει τα ποτάκια του με την Ζεζέ του, αλλά πυκνά συχνά… και με άλλες αιθέριες υπάρξεις! Δεινός σκακιστής και φανατικός γκατζετάκιας! Το σλόγκαν του “Early to bed, early to rise” (που φυσικά ισχύει για όλους τους άλλους εκτός απ’εκείνον). Αγαπημένος στίχος τραγουδιού (σε δική του εκτέλεση & παραλλαγή) “Τιριτόμπα, τιροτόμπα και τρέχω όλο χαρά!”, όπου σιγοτραγουδώντας το και σφυρίζοντας καταφθάνει κάθε φορά στο μαγαζί.
Οι αυτοτελείς ιστορίες του κρασάδικου αποτελούν μια χιουμοριστική πλευρά της καθημερινότητας του μαγαζιού μας… Έτσι, για να γελάσουμε λίγο! Καθημερινά γεγονότα που έχουν συμβεί και γελάσαμε πολύ, για την ακρίβεια ακόμη γελάμε δηλαδή και πάντα καλοπροαίρετα! Ευτυχώς που συμβαίνουν και αυτά, γιατί η ζωή και κατ’ επέκταση η δουλειά, θέλουν γέλιο για να την παλέψεις! «Πρόσωπα και ονόματα είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».
