Αστείες ιστορίες του κρασάδικου – #19 Με αποκριάτικη διάθεση
Μάρκος Αντώνιος
Καρναβάλι! Κόσμος πολύς στους δρόμους! Μπροστά από το μαγαζί περνοδιαβαίνουν γονείς που τους τραβολογούν πάνω-κάτω μαγισσούλες και βασιλισσούλες, καουμπόηδες και ινδιάνοι, spidermen, batmen και ένα σωρό φιγούρες των παραμυθιών και των κόμικς. Πλησιάζει η Κυριακή της Αποκριάς και η Καθαρά Δευτέρα και στο μαγαζί ρέουν οι κάνουλες! Έχω ανεβασμένη διάθεση, ακούω latin μουσική και βάζω κρασί σε ρυθμούς salsa, στους ήχους των maracas και του conga! Κάπου εκεί στο τσακίρ κέφι βλέπω στη πόρτα μια γνώριμη φυσιογνωμία, ντυμένη ΜΑΡΚΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ!
– Βάλε μου 2 λίτρα Falernian και σβέλτα!
– Βρε καλώς τον Στρατηγό! Τι αμφίεση είναι αυτή;
– Μπα μπα! Και που κατάλαβες ότι είμαι εγώ για να έχουμε το καλό ερώτημα;
– Από τη προφορά και το μπόι! Να βάλω λευκό, δυνατό;
– Α μάλιστα! Γίναμε και αναγνωρίσιμοι τώρα! Άσε τις πολλές κουβέντες και γιόμισε 2 μποτίλιες κόκκινο Ημαθιώτικο Ξινόμαυρο να φύγω! Είμαι busy!
Όπως σας είχα περιγράψει σε προηγούμενη ιστορία, ο Στρατηγός Μιμόζας είναι μορφή! Στρατηγός εν αποστρατεία, περί τα 60 (πάνω κάτω), καλοδιατηρημένος και νεανίζων. Χαμηλού αναστήματος, ευθυτενής και fit! Καυστικός, οξύθυμος και απρόβλεπτος! Με ιδιαίτερη αδυναμία στο ωραίο φύλο, αλλά ταυτόχρονα τρελά ερωτευμένος και παθολογικά ζηλιάρης με την μικρότερη σε ηλικία συμβία του, την Ζεζέ.
Ενώ λοιπόν βάζω κρασί, αντιλαμβάνομαι μια δεύτερη φιγούρα πίσω μου…
– Καλημέρα σας κύριε Κώστα!
– Οοοοο! Καλημέρα σας Βασίλισσα Κλεοπάτρα!
Αυτομάτως κολλάει στο αυτί μου ο Στρατηγός!
– Κάνε μου τo κονέ τώρα! Πω πω! Τι θεά είναι αυτή;;;
– Δεν μπορώ!
– Γιατί;
– Έχει αμόρε…
– Ας έχει ό,τι θέλει. Και που είσαι; Τσιμουδιά στη Ζεζέ!
– Είστε σίγουρος;
– Τι;
– Πως δεν θα το μάθει η κυρία Ζεζέ;
– Τι τα ‘χω τα γαλόνια; Ακούς εκεί είμαι σίγουρος…
