Να μην μακρυγορώ, πιάσαμε τη συζήτηση με τον παλιό μου φίλο από το στρατό, που είχα να τον δω πολλά χρόνια. Ξαφνικά μπαίνει πελάτισσα, νεαρή, επώνυμη ηθοποιός, η οποία ψωνίζει τακτικά από το μαγαζί.
– Αμάν! Τι βλέπου! Τι γίνιτι δω ρε Κουστάκι;;;
– Τι έπαθες ρε Μήτσο;
– Ρι συ αυτή ίνι σιλέμπριτι!
– … [Εδώ πρέπει να μεταφράσω. Σιλέμπριτι = Celebrity]. Εντάξει τώρα, η κοπέλα είναι ηθοποιός. Μην φωνάζεις όμως γιατί ακούγεσαι.
– Τι λες που δε θα φουνάζου! Θα της χουθώ άμισα!
– Όχι μη!
Η συνέχεια δεν θέλει και πολλές εξηγήσεις…
– Ισύ δι παίζεις στου σίριαλ με τα πιστουλίδια στη τηλιόραση;
– Ε, μάλιστα.
– Πο τάχς μι τουν μπασκεμπουλίστα!
– Εμ, όχι πια… Χωρίσαμε.
– Κιρνάω τσίπρο!
– Μα…
– Διν έχει μα! Φεύγουμι όπως είσι και πάμι ….πάμι…. Που να πάμι ρε Κουστάκι;
– Κολωνάκι!
– Κουλουνάκι! Δι μι λες; Ικεί έχει σιλέμπριτις ή να πάμι πουθινά αλλού;