-Αχ… και να έβρισκα τον ιππότη της ζωής μου! Να με πηγαίνει σε ακριβά restaurant με την λευκή Mercedes, να μου ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου, να τραβά την καρέκλα της τραπεζαρίας για να καθίσω, να πληρώνει πάντα τον λογαριασμό, να είναι εμφανίσιμος με θεληματικό πηγούνι και να ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου, του συμβολαιογράφου ή του ιατρού!
-Α μάλιστα, μάλιστα, ναι βεβαίως καταλαβαίνω … [απλά πράγματα,, καθημερινά!]
-Βέβαια κι εγώ και η αδελφή μου έχουμε τον τρόπο μας και με το παραπάνω. Μας προίκισαν οι γονείς, αλλά δυστυχώς…ατυχήσαμε… Και να πω πώς μας λείπει και τίποτε…
-Μάλιστα μάλιστα… [τι να της πω ο έρημος …???!!!]
ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΕΠΙΛΟΓΟ…